De dienstverlening van zijn stichting is simpelweg af te korten door “drie-maal-a”: aandacht, actie en advies. “Onze coördinatoren, die in het dagelijks leven werken bij een expertisebureau, staan gedupeerden van een stalbrand bij. Een coördinator probeert, naast aandacht voor de gedupeerden, vooral structuur te scheppen in de chaos om de gevolgschade zoveel mogelijk te beperken. Bijvoorbeeld door het bluswater weg te halen, maatregelen te treffen om de stroomvoorziening (tijdelijk) te herstellen en zo vervolgschade te beperken.”
Zijn eerste aandacht zal bij een stalbrand echter altijd uitgaan naar de dieren. Staan ze veilig? Is er een dierenarts nodig? Kan hij andere bereddingsmaatregelen treffen? Is er bijvoorbeeld instortingsgevaar? Moet er een muur worden gestut? “Datzelfde geldt ook voor de getroffen veehouder”, meent Van den Berg. “Hij is boven alles met zijn dieren bezig. Daarom heb ik wel eens moeite met de publieke opinie. Als er veel dierenleed is, wordt er al snel naar de veehouder gewezen, die te veel dieren zou houden of te grote stallen zou hebben. Ik vind dat vooral vervelend, omdat onze coördinatoren in de praktijk zien hoe groot hun dierenliefde is. Veehouders zijn dierenliefhebbers pur sang.”
In de 35 jaar dat de Stichting Salvage bestaat, is de doelstelling nooit gewijzigd, benadrukt Van den Berg. “Ons doel is nog steeds om de gedupeerde(n) eerst aandacht en advies te geven, maar we zijn wel veel professioneler geworden.”
Hij vertelt het niet zonder trots. De stichting, die in totaal over zo’n 156 coördinatoren kan beschikken, heeft in de loop der jaren steeds meer mandaat gekregen. “Het aantal incidenten is groter geworden. We worden ook eerder en vaker door de brandweer opgeroepen, maar belangrijker is dat ons contact met onder meer brandweer, omgevingsdiensten (bijvoorbeeld voor het opruimen van asbest) en overheden steeds professioneler wordt. We werken heel intensief met elkaar samen. Als er bijvoorbeeld asbest in het geding is, versterken we elkaar, doordat we van elkaars kennis gebruik kunnen maken. Onze mensen zijn bouwkundig goed onderlegd en worden dan ook in toenemende mate om advies gevraagd door de brandweer.”
Een Salvagecoördinator doet ter plekke geen onderzoek naar de oorzaak van brand. “Dat is ook niet aan hem, maar aan de betrokken verzekeraar.”
Van den Berg weet dat het over het algemeen lastig is om de precieze oorzaak te achterhalen. “Vaak kan een coördinator wel constateren waar een brand is begonnen, maar hij kan niet specifiek achterhalen wat er precies is gebeurd.”
De onderlinge rolverdeling is glashelder, besluit Van den Berg. De brandweer bestrijdt de brand, de verzekeraar doet onderzoek en Salvage probeert de schade zoveel mogelijk te beperken. “Wij kunnen in de praktijk prima invulling geven aan die rol. Voor ons is het belangrijk dat verzekeraars bereikbaar zijn en dat gaat prima. We hebben eigenlijk niks te wensen. Ja, ik zou willen dat stalbranden minder vaak voorkomen, maar daar kunnen wij geen invloed op uitoefenen. Wij komen pas in beeld als het kwaad al is geschied.”