Met stomheid geslagen! Anders kan ik het gevoel dat me bekroop, toen ik twee weken geleden omhoog keek, niet beschrijven. Langs de sterrenhemel marcheerde een lange en indrukwekkende stoet van zestig heldere lichtpuntjes. De volgende dag las ik in de krant dat ik een mijlpaal in het digitale tijdperk had waargenomen.

Het was het resultaat van de eerste lancering die tot een mega-constellatie van ruim 12.000 ‘internetsatellieten’ moet leiden. Binnen enkele jaren moeten alle wereldburgers via dit soort satellieten online kunnen gaan. Nu zijn er nog zo’n vier miljard mensen in afgelegen gebieden die niet of nauwelijks profiteren van een directe internetverbinding. De wereldwijde Digital Divide.
Fraudebestrijders van verzekeraars vertellen mij geregeld dat zij in hun werk óók te maken hebben met een Digital Divide. Die tussen hen en de fraudeurs die – bijna letterlijk – het maximale uit hun internetverbinding halen. Waar fraudeurs zich steeds vaker snel en behendig bedienen van nieuwe mogelijkheden en online opgedane ‘IT-skills’, loopt de conventionele fraudebestrijder al snel achter de feiten aan.

Enkele muisklikken

Dat is simpel te illustreren. Een fraudeur heeft slechts enkele muisklikken nodig om documenten te vervalsen met een nieuwe geavanceerde techniek. In een paar minuten heeft hij de daarvoor benodigde software op zijn laptop geïnstalleerd. Voordat de fraudebestrijder heeft uitgevogeld op welke (meta)data zijn organisatie voortaan alert moet zijn én dit in het digitale bedrijfsproces heeft laten inregelen, zijn we al snel [vult u zélf het aantal maanden of jaren maar in] verder.
Van “snel even zelf een tooltje installeren” om digitaal bewijs te verzamelen, is binnen een grote financiële instelling uiteraard geen sprake. En laat ik helemaal niet beginnen over de overvolle interne ICT-agenda’s.

Digitale kloof

Gelukkig staan de fraudebestrijders in onze sector bekend om hun doortastendheid en vermogen om andere disciplines in te schakelen zodat zij fraudeurs een stap vóór kunnen blijven. Ik ben ervan overtuigd dat zij niet lang naar partners hoeven te zoeken om de digitale kloof met fraudeurs te dichten. Verzekeraars hebben immers nóg een gedreven beroepsgroep in huis die er belang bij heeft dat de organisatie weerbaar is tegen digitale criminaliteit: informatiebeveiligers en IT-professionals. En laat die beroepsgroep nou net beschikken over de expertise die onze fraudebestrijders zo goed kunnen gebruiken …

Samenwerking

Het idee dat er veel synergie mogelijk is door de samenwerking tussen fraudebestrijders en IT/security professionals te versterken, is zeker niet nieuw. Meerdere verzekeraars hebben al uitstekende initiatieven ondernomen. Van periodiek gecombineerde overleggen, tot aan integratie van teams  binnen één gezamenlijke afdeling.
Tegelijkertijd hoor ik ook geregeld het geluid dat de disciplines elkaar intern nog niet altijd weten te vinden. Verschillend taalgebruik, uiteenlopende referentiekaders en onbekendheid met elkaars skills zorgen er voor dat de ‘afstand’ tussen beide werelden groot blijft.

Voor het grijpen

Als u het mij vraagt, liggen de kansen voor fraudebestrijding en schadelastbeperking hier voor het grijpen. Dat geldt natuurlijk ook, met enige urgentie, voor internationale verzekeraars. Want als er straks vier miljard mensen bijkomen die via internet hun verzekeringszaken kunnen regelen, zou het erg goed uitkomen als we óók de Digital Divide tussen fraudeurs en hun bestrijders alvast hebben gedicht.