Ze zit al ruim zes jaar in de directie van AnsvarIdéa en krijgt genoeg complimenten over haar werk. Toch kampt ze geregeld met onzekerheid. “Als ik teveel tijd heb, ga ik twijfelen. Dat is een van mijn grootste valkuilen.” Een gesprek met Femke Bakker over de meest duurzame verzekeraar van Nederland, inclusie, de schoolpleinmaffia en gelijke kansen.
Het gesprek vindt plaats op het kantoor van AnsvarIdéa in Amsterdam. Bakker is net terug van vakantie en maakt een uitgeruste indruk. “Eens per jaar ga ik met mijn moeder en dochter een weekje weg. Dit keer zijn we naar de Canarische eilanden geweest. Heerlijk, maar juist als ik weg ben, wil ik nog wel eens teveel ‘in mijn hoofd’ gaan zitten. Ik kan zo honderd dingen opnoemen die ik niet goed genoeg vind aan mezelf. Vraag me niet waarom ik zo streng ben voor mezelf, want ik heb geen idee. Ik doe dat mezelf aan.”
Femke Bakker (47) is sinds september 2018 CFO van Turien en Co. Holding, waaronder het volmachtbedrijf Turien & Co Assuradeuren B.V. en schadeverzekeraar Ansvar vallen. Daarnaast is ze bestuurslid van de Stichting INSVER (Instituut Verduurzaming Verzekeringsbranche).
Ansvar is een van de meest duurzame verzekeraars van Nederland. In de zomer van 2023 zijn de opstal-, inboedel- en aansprakelijkheidsverzekeringen door de Consumentenbond als de meest duurzame verzekeringen van ons land betiteld. En voor elke klant die de correspondentie digitaal wil ontvangen, plant Ansvar een boom.
Bakker woont met man Werner, zoon Hugo (16) en dochter Frederique (13) in Koog aan de Zaan.
Internationale Vrouwendag
Op 8 maart is het Internationale Vrouwendag en Bakker heeft daar “zeker wel” wat mee. “Ik kom uit een gezin dat is gebaseerd op gelijkwaardigheid. Gelijke kansen voor mannen en vrouwen is mij met de paplepel ingegoten. Mijn ouders hebben me altijd gestimuleerd om alles eruit te halen wat erin zit.”
Ze heeft het al vaker verteld, meldt ze, dat haar vader stopte met werken toen zij is geboren. “Hij was directeur op een school en moest in die tijd zelfs bij de burgemeester komen uitleggen waarom niet mijn moeder, maar hij tijdelijk stopte met werken. Gelukkig is het tegenwoordig meer gemeengoed dat beide ouders de zorgtaken op zich nemen.”
Schoolpleinmaffia
Die gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen heeft Bakker altijd omringd. Ze heeft nooit ervaren dat mannen anders werden behandeld dan vrouwen. Totdat ze zelf kinderen kreeg. “Ik werkte als accountant en ging van vijf naar drie dagen. Bij mijn eerstvolgende beoordeling kreeg ik dat terug. Drie dagen werken, is ook maar drie dagen omzet genereren, dus de kosten voor een extra training of opleiding wegen dan zwaarder. Ik vond dat confronterend.”
En helaas, voegt ze eraan toe, worden vrouwen vaak nog steeds anders behandeld. “Kijk alleen al naar de loonkloof tussen mannen en vrouwen. We kunnen allemaal zo de elementen opsommen waar je als vrouw tegenaan loopt. Ik hoef maar de schoolpleinmaffia te noemen en iedereen weet wat ik bedoel. Waarom werk jij als je man genoeg verdient? En hoeveel dagen werk je dan? Gaan jouw kinderen zoveel dagen naar de opvang? Toen mijn kinderen nog klein waren, had ik niet veel vriendinnen om me heen die ook een pittige job hadden. Ik heb zo’n klankbord best gemist.”
Vrouwennetwerk
Het is een van de redenen waarom Bakker een intern Vrouwennetwerk heeft opgericht. “Jammer genoeg is genderdiscriminatie in onze maatschappij nog steeds aan de orde. Het gevoel ongehoord en onzichtbaar te zijn, is een realiteit voor velen. Ik denk dat het voortkomt uit een gebrek aan begrip en empathie voor de unieke uitdagingen waarmee vrouwen worden geconfronteerd. Zelfs in organisaties waar overwegend vrouwen werken, blijken ze meer dan mannen behoefte te hebben om zich te verenigen in een netwerk en hun ervaringen te delen.”
Bevorderen gelijke kansen
Ze noemt als voorbeeld de overgang. Of migraine. “Ik heb best veel last van migraine. Dat is mede hormonaal bepaald. Het helpt als daar begrip voor is en het steunt mij als ik mijn ervaringen met anderen kan delen.”
Het Vrouwennetwerk is in januari van start gegaan en Bakker hoopt dat het initiatief vrouwen helpt om zich minder eenzaam te voelen. “Steun is cruciaal voor het bevorderen van gelijke kansen en het aanpakken van gender gerelateerde uitdagingen. Bovendien maakt een Vrouwennetwerk ons bedrijf inclusiever en aantrekkelijker voor nieuwe collega’s. Wij willen bij Turien en Ansvar graag de doorontwikkeling van collega’s stimuleren. Dan helpt het als zij hun ervaringen kunnen delen. Waar lopen ze tegenaan? Wat zijn knelpunten bij ons in huis? Kunnen we daar iets aan doen?”
Veilige omgeving
Een van de belangrijkste doelen die Bakker met het Vrouwennetwerk, en ook met andere initiatieven, nastreeft, is het creëren van een veilige omgeving. “Iedereen moet zich welkom, gerespecteerd en betrokken voelen. Daarom zijn we zo’n twee jaar geleden ook gestart met een project om mantelzorgers beter te ondersteunen. Met de concrete vraag ‘wat heb jij van ons nodig om je taak als mantelzorger te kunnen verrichten?’, hopen we ons steentje bij te dragen.”
Het uiteindelijke doel is om te komen tot een betere verhouding en dan niet alleen in geslacht, maar ook in leeftijd, etniciteit, culturele achtergrond, etc. Bakker benadrukt dat er de afgelopen jaren al flink is ingezet op meer diversiteit. “Zo zijn we in de directie van twee naar drie gegaan. Weliswaar twee mannen en één vrouw”, zegt ze met een knipoog, “maar onze nieuwe directeur Operations is pas 36 jaar. Hij staat te boek als een jong talent en werkt hier al zestien jaar. Hij is als student op de postkamer begonnen en kent het bedrijf dus als geen ander.”
Carrièreplanner
Op de vraag of ze zelf een carrièreplanner is, schudt ze driftig haar hoofd. “Totaal niet. Ik laat me door mijn gevoel leiden. Zolang ik het gevoel heb dat ik iets toevoeg, zit ik hier goed.”
Na een lange carrière in de accountancy is ze in 2010 heel bewust terechtgekomen in de verzekeringssector. “In de tien jaar die ik bij Deloitte heb gewerkt, heb ik heel veel bedrijven van binnen en van buiten gezien. Ik ben in allerlei soorten en maten organisaties geweest, variërend van een drankenhandel, een autodealer en de bouwsector tot de medische wereld. Uiteraard kwam ik ook bij verzekeraars over de vloer, waaronder Turien. Verzekeraars zijn heel dynamisch. Ze hebben met veel wet- en regelgeving te maken. Daar houd ik van. Die regels zijn er met een doel. Ze moeten ervoor zorgen dat we met zijn allen risico’s zo goed mogelijk kunnen afdekken. Ik vind het leuk om met elkaar uit te zoeken hoe we die regels in ons voordeel kunnen laten werken. En natuurlijk helpt mijn ervaring in de accountancy me daarbij. In die wereld leer je wel om heel snel problemen te doorgronden en oplossingen aan te dragen.”
Dynamische wereld
Het is opvallend dat ze verzekeraars ‘dynamisch’ noemt, maar dat vindt ze zelf niet. “Het is best gek dat wij een saai imago hebben, want we hebben met zo ontzettend veel (technologische) ontwikkelingen te maken. Denk aan data, IT, AI en ecosystemen. Maar ook aan nieuwe risico’s. Dat brengt genoeg kansen met zich mee. Onze omgeving verandert voortdurend. Kijk ook eens naar duurzaamheid. Juist doordat wij direct worden geraakt, bijvoorbeeld door een fikse hagelbui of een windhoos, hoeven wij niet gemotiveerd te worden om ons in te zetten voor het klimaat. De schade van zo’n bui komt bij ons in de boeken en dat betekent dat wij een dubbel belang hebben: zowel vanuit een zakelijk perspectief als vanuit een intrinsieke motivatie willen wij die klimaatschades maar wat graag te lijf gaan.”
Struisvogelpolitiek
Dé vraag kan niet uitblijven. Of ze zich zorgen maakt? Over de wereld, de klimaathouding van Trump? “Natuurlijk maak ik me zorgen over de geopolitieke ontwikkelingen in de wereld. Wat Trump doet op klimaatgebied, is gewoon struisvogelpolitiek. En erg op de korte termijn gericht. Ik hoop van harte dat Europa haar rug rechthoudt. Het onlangs uitgebrachte Omnibus Vereenvoudigingspakket geeft echter te denken. Het klimaatvraagstuk is immens. Dat vraagt wat van je als organisatie, maar we hebben meer focus nodig. Ik vind die bewustwording vanuit de wetgeving juist goed. Als bestuurders hebben wij daar ook een belangrijke verantwoordelijkheid in, vind ik.”
Zodra het over duurzaamheid gaat, wordt haar toon anders. Feller. “Ik ben veel bewuster over onze wereld gaan nadenken toen ik moeder werd. Hoe laten we de aarde voor onze kinderen achter?”
Duurzaam schadeherstel
Ansvar is een van de meest duurzame verzekeraars van Nederland. Uiteraard is ze daar trots op, maar tegelijkertijd had ze het liever anders gezien. “Wij zijn niet zo groot. Ik had liever die duurzaamheid veel breder in de branche terug willen zien. We kunnen als sector meer doen dan we nu doen.”
Bakker doelt met die woorden onder meer op duurzaam schadeherstel. “Verzekerden willen vaak nieuw, maar dat hoeft niet. De sector kan nog beter uitleggen wat duurzaam schadeherstel inhoudt. We kunnen ook wel wat harder op de trom slaan. Als het aan mij ligt, geven we verzekerden geen keuze meer en wordt duurzaam herstel de norm.”
Familiebedrijf
Ze voelt zich na ruim vijftien jaar nog steeds als een vis in het water bij Ansvar en noemt het zelfs een familiebedrijf. “Dat zijn we niet, maar zo voelt het wel. We zijn niet te klein, maar ook niet te groot. Daardoor zijn we heel wendbaar. Ik kan hier, als bestuurder, een veel grotere impact maken op het gebied van duurzaamheid dan thuis. Bijvoorbeeld met onze beleggingen, onze producten én met de bedrijfsvoering.”
De strategie van Bakker is, samen met mededirecteuren Peter van Geijtenbeek en Björn Jalving, met name gericht op langetermijndenken. “Wij sturen op rendement, klanttevredenheid en werkplezier. Dat doen we nu al zo’n acht jaar en het grappige is dat we daardoor juist groeien, terwijl dat helemaal geen doelstelling is.”
Grote letselschadezaken
Elke zes weken bespreken de drie directeuren grote schades die van belang zijn voor het bedrijf. “Vaak zijn dat letselschadezaken. Wij vinden het belangrijk om juist dat soort zaken goed te adresseren. Hoe kunnen wij het verschil maken en het slachtoffer écht helpen? Betrokkenheid is een van onze kernwaarden en daarom zoomen wij liefst in op de gevallen die ons het hardste nodig hebben.”
Het woord betrokkenheid lijkt als een rode draad door haar leven te lopen. Zowel zakelijk als privé. “Ik vind de huidige polarisatie heel naar om te zien. Mijn levensmotto is ‘wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat dan ook een ander niet’. Ik geef dat mijn kinderen ook graag mee en vind het fijn als ik zie dat ze voor een ander opkomen. Mijn man en ik leren ze om betrokken te zijn en om te kijken naar een ander. Dat vinden we allebei belangrijk.”
Betrokkenheid
Die betrokkenheid ziet Bakker ook terug bij de medewerkers van zowel Turien als Ansvar. “Wij leggen veel verantwoordelijkheid bij onze medewerkers neer. Dat helpt. Onze medewerkers zijn trouw en loyaal. Werkplezier is een essentieel onderdeel van duurzaam succes.”
Dat werkplezier heeft alles te maken met de interne cultuur, denkt Bakker. “Wij zijn een open en platte organisatie. Met korte lijnen en humor. Je mag bij ons fouten maken. En ik denk, hoop, dat wij als directie heel benaderbaar zijn.”
Eilandjescultuur
Ze geeft volmondig toe dat er jaren geleden nog wel sprake was van een eilandjescultuur, maar dat is veranderd. “Bij een onderzoek in 2017 hebben we onze mensen gevraagd wat ze belangrijk vonden. Welke waarden zij het meest gewenst achtten. Daar kwam betrokkenheid uit. Sindsdien hebben we er hard aan getrokken en allerlei initiatieven genomen om een cultuurverandering in gang te zetten, maar de beloning is er. We hebben een hoge werknemerstevredenheid die zich onder meer uit in een lage uitstroom. Bovendien heeft een derde van onze nieuwe medewerkers bij ons gesolliciteerd op aanraden van onze collega’s. Dat vind ik een groot compliment.”
Onafhankelijkheid
Bakker gelooft heilig in een diverse organisatie. “Ik heb dat van huis uit meegekregen. Iedereen moet mee kunnen doen. Dat is rechtvaardig. Bovendien levert het je ook nog wat op. Je krijgt allerlei ideeën boven tafel waar je zelf nooit op zou zijn gekomen.”
Haar blik wordt zacht als het over thuis gaat. “Mijn vader is overleden toen ik zestien was. Mijn moeder was 41 jaar. Ze bleef achter met drie kinderen en het was maar goed dat ze altijd al onafhankelijk was. Daar komt bij mij de behoefte aan onafhankelijkheid vandaan, denk ik. Mijn man runt een uitstekend lopend bedrijf. Voor het geld hoef ik helemaal niet te werken, maar ik vind het belangrijk om onafhankelijk te zijn, mezelf uit te dagen en te blijven ontwikkelen. Ik heb het nog steeds enorm naar mijn zin bij Turien/Ansvar en dat heb ik vooral aan mijn leuke collega’s te danken!”
(Tekst: Miranda de Groene - Beeld: Ivar Pel)
