Wilco Dekker (48) gaat in april volgend jaar de Mount Everest beklimmen. Met 8.848 meter is dat de hoogste berg ter wereld. Dekker is een ervaren klimmer, die deze expeditie graag verbindt aan het goede doel. Hij gaat voor Artsen zonder Grenzen naar de top, maar hoe zit het eigenlijk met de verzekering?
Dekker geeft het volmondig toe. Hij heeft de dekking nog niet geregeld. Of liever gezegd, nog niet compleet geregeld. “Ik ben lid van de Nederlandse Klim- en Bergsportvereniging waardoor ik een standaard bergsportdekking heb. Die geldt echter maar voor 46 aaneengesloten dagen, terwijl ik nu voor het eerst ruim zestig dagen wegga. Ik schat dat me dat zo’n 13 euro extra per dag kost, waardoor ik in totaal ongeveer 300 euro aan verzekeringen kwijt ben voor deze speciale expeditie.”
Wat is er dan gedekt?
“Alle standaard dingen die bij een reisverzekering ook zijn gedekt, inclusief de bagage. Uiteraard is de verzekering toegeschreven op de bergsport, maar het is een aanvullende dekking op mijn zorgverzekering en mijn doorlopende reisverzekering. Vergelijk het maar met snowboarden. Als ik buiten de piste ga, dekt de reisverzekering dat normaal gesproken niet. Dat mag nu wel, ik mag buiten de gebaande paden. De polisvoorwaarden zijn helder en de risico’s zijn voldoende afgedekt. Overigens is de repatriëring voor mij het belangrijkste. Ook als ik niet meer terug kom, wil ik wel graag gezocht en gevonden worden.”
Wat zijn de grootste risico’s die je tijdens zo’n expeditie loopt?
“Naast ‘algemene’ risico’s als aardbeving, lawinegevaar en het weer dat ineens kan omslaan, speelt op de Mount Everest de hoogte een grote rol. De kans op hoogteziekte is boven de 3.000 meter al aanwezig en boven de 7.000 meter is de lucht zo ijl dat dit de zone des doods wordt genoemd. Je weet van tevoren niet hoe je lichaam reageert. Zodra je last van hoogteziekte krijgt, moet je terug. Ik ben erg benieuwd hoe mijn lichaam reageert op deze hoogte en wil, naast alle verhalen die ik erover heb gehoord, graag zelf ervaren hoe het is om over het dak van de wereld te lopen.”
Hoe voorkom je dat je té ver gaat als je eenmaal dicht bij de top bent en last van hoogteziekte krijgt?
“Slechts vier procent van de mensen die de Mount Everest beklimmen, doen dat zonder zuurstof en dertig procent daarvan overlijdt. Ik hoor tot die 96 procent die liever mét zuurstof wil lopen. Het wordt al zwaar genoeg. Goed acclimatiseren is het beste tegen hoogteziekte, maar boven de 7.000 meter ga je door de ijle lucht anders denken en je anders gedragen. Hallucinaties zijn bijvoorbeeld niet ondenkbaar. Je kunt niet meer helder denken, ook al vind je zelf van wel. Het is nu nog te ver weg, maar ik ga zeker voor de beklimming opschrijven wat ik vanaf welke hoogte aan zuurstof nodig heb, zodat ik daar niet anders over kan gaan denken. Verder is het misschien wel het belangrijkste om je eigen lichaam goed te kennen en te weten hoe het reageert. Dat lukt alleen als je veel traint, veel ervaring opdoet en je heel bewust bent van het feit dat je op een plek bent waar mensen eigenlijk niet thuishoren.”
Wat trekt jou zo aan in de bergen?
“Tja, daar ben ik nog steeds naar op zoek. Ik heb een stuk of dertig bergen van naam beklommen, waaronder de Kilimanjaro en de Mont Blanc, maar ook minder bekende namen zoals de Aconcagua en de Carstensz Pyramid. Het is keer op keer een uitdaging hoever je kunt gaan. Er hangt iets magisch in de lucht, letterlijk. De rust, eerlijkheid, het echte, je bent in de bergen heel dicht bij jezelf. Voor mij staat de rust bovenaan. De hoogte dwingt je ook om rustig aan te doen. Je bent met heel andere dingen dan normaal bezig. In de bergen is geen wifi.”
Waarom klim je dit keer voor een goed doel?
“Artsen zonder Grenzen is voor mij een logische keuze, omdat ik twintig maanden voor het doel heb gewerkt. Vroeger vond ik dingen in mijn eentje leuk, nu weet ik dat het leuker is om het met en voor mensen te doen. Andere mensen gelukkiger maken, doet ook iets met jezelf.”
Komt daar ook de titel ‘Grenzen aan de top’ vandaan die je aan de expeditie geeft?
“Mijn ultieme doel is inderdaad om de vlag van Artsen zonder Grenzen te planten op de top om daarmee duidelijk te maken dat er geen grenzen zijn aan een doel dat je wilt halen. Maar, eerlijk gezegd is de titel al in 2016 ontstaan toen ik een TEDx talk hield (kort inspirerend verhaal) over wat het betekent het om uit je comfortzone te stappen? Veel mensen denken dat het bereiken van de top het einde is. Voor mij is dat pas het begin, een uitdaging om verder te gaan. Naar de volgende berg, de volgende top. Er zijn tot nu toe maar 25 Nederlanders geweest die de Mount Everest hebben beklommen. Dat maakt het nog specialer. En als er een bedrijf is dat graag zijn vlag op de top wil zien wapperen, dan neem ik die wel mee.”
Meer informatie? Kijk op www.grenzenaandetop.nl of mail direct met wilco@grenzenaandetop.nl.
Was dit nuttig?