Voorzitter Marguerite Soeteman-Reijnen van Topvrouwen.nl is blij met het voorstel. “Als alles goed gaat, treedt de wet op 1 januari 2021 in werking en dat is bittere noodzaak.”
Wat houdt het quotum precies in?
Het wetsvoorstel dat nu bij de Tweede Kamer ligt, bestaat uit twee onderwerpen: een zogenoemd ingroeiquotum en streefcijfers.
De eerste, het quotum, bepaalt dat ten minste één derde deel van de Raad van Commissarissen van een beursgenoteerde onderneming moet bestaan uit mannen en één derde deel uit vrouwen. Het quotum geldt alleen voor nieuwe benoemingen.
Grote naamloze en besloten vennootschappen moeten op hun beurt passende en ambitieuze streefcijfers vaststellen om de verhouding tussen het aantal mannen en vrouwen in de (sub)top evenwichtiger te maken.
Lange weg
Uit de Female Board Index van prof. dr. Lückerath-Rovers bleek afgelopen zomer dat 51 van de 94 beursgenoteerde bedrijven in ons land wel, maar 43 nog (lang) niet voldoen aan de eisen van het quotum. “De één doet het met andere woorden heel erg goed, terwijl de ander nog flink aan het werk zal moeten”, benadrukt Soeteman-Reijnen. “Als we daar de inspanningsverplichting nog eens bij optellen die zo’n 5.000 andere (kleinere) bedrijven opgelegd krijgen, dan hebben we echt nog een lange weg te gaan.”
Culturele diversiteit
Soeteman-Reijnen, die in het dagelijks leven Chairman Executive Board bij Aon Holdings en Global Chief Marketing Officer van Aon Inpoint is, is nu bijna een jaar voorzitter van Topvrouwen.nl. Dat is een databank en netwerkorganisatie die een snellere doorstroom van vrouwelijke bestuurders en commissarissen nastreeft.
Ze kwam naar eigen zeggen begin dit jaar in een gespreid bedje terecht. “De Tweede Kamer had net het SER-advies Diversiteit in de top: tijd voor versnelling omarmd. Dat betekende dat er na jaren praten eindelijk een quotum zou komen, maar ook dat we werk gaan maken van culturele diversiteit, in de breedste zin van het woord. Echte gelijkheid dus, en ik hoef maar Black Lives Matter te noemen om te benadrukken dat meer aandacht voor diversiteit hard nodig is.”
Volgens Soeteman-Reijnen is één oogopslag vaak al genoeg om te zien hoe de vlag erbij hangt. “Als je een bedrijf binnenkomt, zie je het meteen. De gemiddelde werkvloer spreekt echt boekdelen. De vorige CEO van Campbell’s Douglas Contant, ‘je weet wel van de soep’, zei altijd heel beeldend: om succesvol buiten te zijn, moet je eerst binnen succes hebben.”
"De gemiddelde werkvloer spreekt boekdelen"
Achmea
Cijfers hoe de financiële dienstverlening scoort op de diversiteitsladder heeft Soeteman-Reijnen niet, maar ze wil wel kwijt dat Achmea in veel opzichten een voorbeeldbedrijf is. “Achmea is al jaren met diversiteit bezig. Ze hebben niet alleen rolmodellen, zoals Bianca Tetteroo, maar de diversiteit compleet in hun strategie verweven. Net als bij Aon worden alle directeuren van Achmea getraind op diversiteit, bijvoorbeeld door te leren kijken naar hun eigen vooroordelen en hun eigen selectieproces. Dat is ook het verschil tussen mensen die er veel over praten en mensen die het echt doen. Achmea doet het gewoon. En plukt er de vruchten van. Het grote belang van diversiteit is namelijk dat je lerend vermogen in je organisatie brengt vanuit een divers perspectief. Dat heb je natuurlijk niet als er alleen maar witte mannen van vijftig jaar en ouder in je boardroom zitten.”
"Kamala Harris is een rolmodel op macroniveau"
Macro-micro
En natuurlijk, het kan niet onbesproken blijven, doet ook de benoeming van Kamala Harris als vicepresident in de Verenigde Staten momenteel een flinke duit in het zakje. “Zij is een rolmodel op macroniveau en vervult een enorme voorbeeldfunctie. Ze zegt zelf niet voor niets: ik ben de eerste, maar zeker niet de laatste. Zij laat kleine meisjes in de VS zien dat als je iets echt wilt, je het ook kunt bereiken. We hadden in Europa al een rolmodel als Angela Merkel, een vrouwelijke leider die ook laat zien op een goede manier een crisis te kunnen managen. In Nederland hoop ik dat we straks, na de verkiezingen voor een nieuwe Tweede Kamer, ook meer vrouwen zullen zien. Op dit moment zitten er veel te weinig vrouwen in de politiek. Ik wil niet al te somber eindigen, maar we zijn wereldwijd van plek 27 naar 38 gedaald op de Gender Gap Index van het World Economic Forum en moeten een land als Rwanda voor ons dulden. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Mijn oproep aan Rutte is om ervoor te zorgen dat er straks een goede balans op het bordes staat. De maatschappelijke verhoudingen moeten niet alleen in de boardroom, maar ook in de ministersploeg worden weerspiegeld, toch?”