5 vragen over de dos en don’ts van open insurance

De Global Federation of Insurance Associations (GFIA) heeft zes dos en don’ts voor open insurance opgesteld. Waarom? Voor wie zijn die bedoeld? En wat houdt open insurance eigenlijk in? Verbondsdirecteur Geeke Feiter is voorzitter van de werkgroep Disruptive Technology van de GFIA. Zij geeft antwoord op 5 vragen.

1. Waarom ben jij, samen met de GFIA, in de wereld van open insurance gedoken?

“Toen ik voorzitter werd van de werkgroep Disruptive Technology zijn we simpelweg bij het begin begonnen. Met een analyse van technologische ontwikkelingen en concepten die disruptief kunnen zijn voor de verzekeringssector. Wij hebben een heatmap gemaakt en daaruit bleek dat open insurance op korte termijn veel invloed op de sector kan hebben. Wij hebben onder meer naar open banking gekeken, waarbij kort samengevat externe partijen toegang krijgen tot de data die de banken van klanten hebben. Wat gebeurt er als dat één op één naar verzekeraars wordt gekopieerd? Die analyse heeft ons geleerd dat we beter kunnen kijken naar de elementen die nu specifiek van belang zijn in een datadeelsysteem voor verzekeraars, dan dat zo’n systeem voor bancaire data wordt overgenomen. Een verzekeringscontract is nu eenmaal heel iets anders dan een betaalrekening. Bovendien willen we graag voorkomen wat er in Brazilië is gebeurd. Daar zijn verzekeraars min of meer gedwongen om hun data te delen, terwijl hun klanten daar helemaal niet op zaten te wachten. Ik vind dat je er helemaal niet aan moet beginnen als de klant er niks aan heeft.”

Wat is en doet de GFIA?
De Global Federation of Insurance Associations (GFIA) bestaat uit veertig nationale en regionale verzekeringsassociaties. De federatie behartigt de belangen van verzekeraars en herverzekeraars in 67 landen. Samen zijn zij goed voor 89 procent van het wereldwijde premievolume, in totaal zo’n vier biljoen dollar. De GFIA is in Zwitserland gevestigd en heeft een secretariaat in Brussel. De organisatie is in 2012 opgericht. Het Verbond van Verzekeraars is sinds die oprichting lid.

2. Is dat de belangrijkste do: het moet in het belang van de klant zijn?

“Ik zeg altijd dat de belangrijkste do van een innovatie de purpose is, maar in de praktijk moet je uiteraard goed kijken wie er beter wordt van het delen van data. Het moet altijd gaan om de klant. Overigens moet je onze dos en don’ts niet groter maken dan ze zijn. We hebben een handreiking willen doen. De dos en don’ts zijn een vertrekpunt voor verzekeringsassociaties en hun (nationale) toezichthouders. Een van de belangrijkste dos vind ik, naast de purpose, dat er een level playing field moet zijn. Ik snap heel goed dat een toezichthouder of wetgever het belangrijk vindt dat verzekeraars op de juiste manier met hun klanten omgaan, maar waarom zou dat dan niet voor andere partijen gelden?”

Geeke Feiter (Fotografie: Ivar Pel)

3. Was het lastig om in zo’n internationaal gezelschap alle neuzen dezelfde kant op te krijgen?

“Het is geen makkelijk traject geweest, maar dat is volstrekt logisch. Alle markten zitten in een verschillend stadium van digitalisering. Sommige gruwelen bij het idee dat dit mogelijk op hen afkomt, terwijl anderen er wel de potentie van inzien. Dan begint het met het zoeken naar de definitie van open insurance. Ik zie dat als het delen van data, zowel binnen als buiten de sector. Bijvoorbeeld met distributiepartners. Maar altijd met het doel om waarde te creëren voor de klant. Open insurance gaat ook niet alleen over verzekeringsdata. Ook data uit voertuigen of slimme sensoren vallen onder de definitie. Een verzekeraar kan misschien wel jouw data van je energieverbruik inzetten om nieuwe waarde te creëren. Mits jij zelf aan het roer staat en bepaalt wat er wel en niet met jouw data mag gebeuren.”

4. Internationaal was er nog niet veel geregeld om open insurance handen en voeten te geven. Is dat niet gek?

“Ja en nee. In de praktijk vindt open insurance hier allang plaats. Bijvoorbeeld in de keten van de schadesector. Buiten de keten kijken wij internationaal gezien graag naar Australië en Nieuw-Zeeland. Vooral in Australië wordt er meer vanuit kansen geredeneerd. Hoe kan er nieuwe waarde worden gecreëerd voor de klant? Welke sectoren moet je dan verbinden? De klant heeft daar de volledige regie. Die insteek is totaal anders dan in Brazilië waar de datadeling eenzijdig wordt opgelegd aan de verzekeringssector. En juist daar ligt de belangrijkste sleutel. Toezichthouder/wetgever en sector zullen samen handen en voeten moeten geven aan de spelregels. Wij hebben nu geprobeerd om internationale dos en don’ts op te stellen, maar die zijn vooral bedoeld om richting te geven aan die discussie. In Europa is datadelen al langer onderwerp van gesprek. Zo zal er deze zomer een voorstel voor open finance worden gepresenteerd. Dan kunnen we ook breder gaan kijken naar het delen van data in Europa.”

5. En nu? Hoe nu verder?

“Allereerst zullen wij onze dos en don’ts delen met relevante partijen binnen en buiten Europa, zoals we bijvoorbeeld met de IAIS (International Association of Insurance Supervisors) het gesprek aan kunnen gaan. En intussen kijken we ook alvast vooruit naar het volgende onderwerp op onze heatmap: artifical intelligence en machine learning. Ook op die onderwerpen willen we graag van elkaar leren. Om goed aan te voelen wat er aan technologie op ons afkomt. Maar we willen ook weten hoe er in de verschillende delen van de wereld met regelgeving mee om wordt gegaan. En ten slotte willen we graag de verzekeringssector in de driver’s seat kunnen positioneren om blijvend waarde te creëren voor de klant. En dat alles in een snel veranderende wereld.”

Bijeenkomst Open Insurance: Van wetgeving naar de praktijk
Wil je meer weten over deze ontwikkeling, de kansen en de risico's? Meld je dan aan voor onze bijeenkomst op 22 februari (14:00 uur). Met bijdragen van DNB en INNOPAY. Ga naar de eventpagina voor het programma en registreren.