Een dag op pad met een schade-expert

Het is rustig in Zeeland. Op een plattelandsweg stopt Richard Jansen bij nummer 7. Richard is schade-expert van Interpolis. Hij heeft een afspraak om een van de vele schaden die is ontstaan door de uitzonderlijke storm op donderdag 18 januari af te handelen.

Voor de deur van het restaurant/zalencentrum staat eigenaar Jos van den Broek al op hem te wachten. Jos is ook eigenaar van de busterminal die naast zijn restaurant ligt en op 18 januari is een van de platen weggewaaid. De ontvangst is hartelijk. De koffie staat al klaar en Jos vertelt, enigszins geëmotioneerd, dat het naastgelegen pand ook van hem is. “Op de dag van de storm was de deur van de garage opengewaaid en een van mijn medewerkers wilde hem dichtdoen. Hij vroeg de hulp van een vrouwelijke collega om even iets vast te houden, zodat hij gereedschap kon halen. De vrouw kreeg vervolgens een omvallende kast vol op haar hoofd en is ook even ‘out’ geweest. De collega heeft meteen 112 gebeld, maar zag gelukkig dat ze vlak daarna al weer bij kwam. Hij heeft snel en goed gehandeld. Tien dagen later was ze al weer aan het werk.”

Net nieuw
Jos wijst naar de offerte die op tafel ligt. “Dan is dit niks hè. Het zijn mijn medewerkers die al zo lang in dienst zijn waar het om gaat.” De schade aan de terminalboog heeft hij inmiddels zelf al laten herstellen. “Ik moet er niet aan denken dat er nog een loszittende plaat naar beneden valt en zo op het hoofd van een van de wachtende reizigers terechtkomt.” Samen met expert Richard loopt Jos over het parkeerterrein naar de terminal om een kijkje te nemen. Het blijkt de laatste boog te zijn, die in zijn geheel is vervangen. “Dat kon niet anders”, vertelt Jos, die de terminal nog maar net een jaar geleden compleet nieuw had laten plaatsen.

Blij met tussenpersoon
Hij blijkt exclusief btw verzekerd te zijn en Richard ziet verder geen enkel probleem. Sterker nog, hij noemt het “terecht en goed” dat Jos meteen actie heeft ondernomen. Richard typt wat gegevens in zijn laptop, zoekt het dossier erbij en zegt dan: “Ik zie dat er een eigen risico geldt van twee promille van de verzekerde som. Geef me uw bankrekeningnummer, dan laat ik het restant (ex btw) meteen overmaken. Verder hoef ik niks meer te doen, want dat heeft u al gedaan.”
Jos knikt, terwijl hij het nummer opsomt. “Tja, of ik de schade nou wel of niet krijg uitgekeerd, het moet toch worden gemaakt. In die zin ben ik ook erg blij met mijn verzekeringsagent. Ik ga van deze schade niet over de kop, maar als de hele terminal eraan gaat, wel. Hij heeft me altijd voorgehouden dat ik moet verzekeren wat ik zelf niet kan dekken.”

Nooit ellende met verzekeraar
Toch is Jos stiekem wel blij dat het wordt vergoed. “Weet je, ik heb niet vaak schade. Gelukkig niet. Maar de enkele keer dat ik wat heb, heb ik nooit ellende met de verzekering. Maar daar hoor je nooit iemand over hé?” Hij lacht als hij zegt: “Dit mag ook wel eens in de krant. We horen het alleen als mensen denken ergens recht op te hebben waar ze geen recht op hebben. Toch?”
“Klopt”, antwoordt Richard, die meteen vraagt of er nog vragen zijn. “Zo niet, dan ga ik gauw verder naar de volgende. Het is nog steeds druk na de storm.”

Melkveehouder Wilbert
De volgende klant woont zo’n 12 kilometer verderop: melkveehouder Wilbert Janssen, die zijn boerderij met 250 koeien “iets groter dan gemiddeld” noemt. Richard lacht. “Noem dat maar gemiddeld.” De nette schoenen worden verwisseld door laarzen voordat het rondje over de boerderij kan beginnen. Meteen naast het woonhuis staat een koeienstal. Door de storm is een lamp gesneuveld. Richard kijkt naar boven. Hij herkent het beeld van de foto’s die hij eerder zag. Bij de tweede stal, die als kraamstal dienstdoet, is het doek flink gescheurd. Wilbert: “Dat doek ging werkelijk als een vlieger door de lucht, maar nam wel samen met een buis de nodige iglo’s mee, die daardoor ook flink beschadigd zijn. Acht van deze zogenoemde kraambedjes voor kalfjes zijn zelfs total loss. Aan het einde van de stal is een buitendeur beschadigd en Richard maakt er met zijn mobiel nog even snel een foto van. “We zagen die loodsdeur tijdens de storm ineens naar buiten hangen en renden erop af, maar we konden niks doen”, vertelt Wilbert. Als Richard wat vragen stelt, krijgt hij de wedervraag of hij soms uit de agrarische sector komt. “Nee, ik kom niet uit die sector, waarom vraagt u dat?” Reactie Wilbert: “Nou, omdat je dat allemaal weet.”

Kalmerende spuit
Bij de derde en laatste schuur is één deur er compleet uitgewaaid. “Is de rails nog wel heel?”, vraagt Richard. “Ja, die wel, en ik weet dat katroldeuren beter zijn, maar daar heb ik het geld niet voor. Simpel zat.” Wilbert wijst naast zich en zegt dan: die iglo’s waren helemaal tot hier gewaaid. Niet normaal. De paniek was zo groot dat ik een aantal kalfjes een kalmerende spuit heb moeten geven.”
Na de rondgang wacht er weer koffie, dit keer aan de keukentafel. Richard geeft zijn kaartje, gaat zitten en steekt meteen van wal. “Ik heb een redelijk beeld van de schade. Ik had ook al de nodige foto’s gezien. De offertes van het doek en de iglo’s heb ik al gezien. Kon het doek niet worden gerepareerd trouwens?"
Dat was geen haalbare kaart, helaas. De mannen praten wat over een aannemer die wellicht beide deuren kan herstellen en misschien ook wel het doek. “Krijg ik van jou een lijstje wat ik moet doen?”, vraagt Wilbert. “Ik stuur je vandaag nog een mail en zodra ik de offerte heb van de aannemer kan ik verder actie ondernemen. Heb ik alleen je bankrekeningnummer nog nodig. Nog vragen?” “Geen vragen.”

Administratieve achterstand
Richard stapt weer in zijn auto, op weg naar een spoedschade die een paar dagen eerder heeft plaatsgevonden. Hij heeft idioot drukke werkweken achter de rug, waarin naast de zaterdag ook alle avonden waren gevuld. “Dat geeft op zich niet”, haast hij zich te zeggen. “Het is een heftige storm geweest en dan moeten we allemaal vol aan de bak. Het is alleen vervelend dat het administratieve werk zich dan zo ophoopt. In het begin hol je letterlijk van schade naar schade en kun je verder nog niet veel, omdat je nog moet wachten op offertes voor herstel, sanering e.d. Maar op een gegeven moment komen al die offertes binnen en heb je al snel een aardige buffer aan administratie opgebouwd, omdat je constant op pad bent. Normaal werk ik aan het einde van de middag mijn administratie bij, maar dat kwam er de laatste weken niet van. Komende vrijdag heb ik de hele dag gereserveerd om wat achterstanden weg te werken, maar deze man mail ik vanmiddag nog.”

Reacties klanten
Volgens hem reageren klanten over het algemeen heel begripvol dat het nu wat langer duurt. “Deze agrariër heeft bijna twee maanden moeten wachten voordat ik langskom, maar hij reageert heel normaal. Ik denk dat 80-85 procent zo reageert. Zij snappen dat het wel even duurt als er zo’n extreme storm plaatsvindt. Maar eerlijk gezegd snappen zij ook dat wij niet even een nieuwe stal komen neerzetten. De resterende vijftien procent wil soms meer dan waar ze recht op hebben. Dat levert wel eens discussie op, maar dan komt het echte vakwerk om de hoek kijken. Als ik goed en duidelijk kan uitleggen hoe het zit, heb ik immers de eerste helft al gewonnen. Toch?”