Het moment weet ik nog precies. Tijdens mijn studie geschiedenis werd ik ‘ineens’ gegrepen door het klimaat. Veel mensen denken dat het klimaat een moderne zorg is, maar dat is niet zo. Hele beschavingen kwamen op én gingen onder bij een veranderend klimaat. En nieuwe transportroutes zijn ook niet nieuw.

Denk maar aan Vikingen die in de middeleeuwen de vaarroutes naar eilanden boven Schotland, IJsland, Groenland en Noord-Amerika vonden. Die laatste twee moesten ze al snel weer opgeven door de gevaarlijk drijvende ijsbergen op die route.
Mijn eigen familie heeft, een paar generaties geleden, het eilandje Schokland in de Zuiderzee moeten verlaten. Dat gebeurde op last van de overheid. Belangrijkste reden? Een dalende veenbodem en optrekkend water. Die hadden er voor gezorgd dat het eiland, dat zijn verbinding met het land al veel eerder had verloren, steeds heftiger werd bedreigd door de zee.

Keiharde cijfers

Klimaatverandering is dus niks nieuws. Dit wordt vaak aangehaald door klimaatsceptici. Het verschil met eerdere periodes is echter dat het nu extreem snel gaat. In historisch perspectief zelfs ongekend snel. Ik vind het onbegrijpelijk dat er partijen zijn die dit niet (willen) zien. Kom eens langs zou ik zeggen, want wij zien de klimaatverandering als branche ook gewoon terug in keiharde cijfers. Neem alleen eens de hoosbuien die ons land in 2014 teisterden of de enorme hagel in 2016. Gevolg van die hagelbuien: 600 miljoen euro schade. En vorige zomer was zo extreem heet en droog, dat sommige gebieden daar nu nog de gevolgen van voelen. De collega’s wereldwijd zien ook dergelijke trends.

Signaleringstaak voor verzekeraars

Juist omdat wij die schade zien stijgen, hebben wij een signaleringstaak. Bijvoorbeeld richting politiek en maatschappij. Dat is geen leuke boodschap. Ik krijg geregeld boze mailtjes dat wij in het ‘linkse’ complot zitten, of dat we dit alleen maar zeggen om de premies omhoog te kunnen stuwen. Jammer, want wat deze mensen zich niet realiseren, is dat niks doen gewoon geen optie is. Als we nú geen actie ondernemen, hebben we het straks niet meer over premie, maar over het feit of mensen zich überhaupt nog wel of niet kunnen verzekeren. Zo is bodemdaling in veengebieden nu al uitgesloten van de dekking. Het is simpelweg geen onzeker voorval meer (bodemdalingskaart.nl)

Leren van anderen

Kunnen we dan niks doen om het tij te keren? Jawel. Veel maatregelen die wij nu moeten nemen, zijn al eerder uitgevonden. Wij kunnen leren van andere landen, waar de voor ons nieuwe extremen helaas al normaal zijn. Als je in de Alpenlanden bent, moet je eens opletten wat er gebeurt na een hagelbui. Zwitsers en Italianen hebben daarna veel minder schade aan hun campers dan wij Nederlanders. Tijdens mijn stage in India verbaasde ik me over de enorme riolen in onze straat. Toen de moesson op kwam zetten, begreep ik het nut. En in Spanje kunnen ze ons heel goed vertellen hoe je het beste om kunt gaan met droogte.

Onzekerheid

Maar, risicomanagement houdt ook in dat we niet alles kunnen oplossen met plaatselijke (technische) maatregelen. Keuzes worden onvermijdelijk. En, om het nog lastiger te maken, we weten nog lang niet alles. We worden vaak verrast en die onzekerheid willen we graag verkleinen. Daarom kijken we met het KNMI of we hagelvoorspellingen kunnen verbeteren, zodat verzekeraars hun klanten kunnen helpen met het voorkomen én afhandelen van schade. Maar er is nog veel meer mogelijk. En juist daarom heeft het Verbond van Verzekeraars een Platform Klimaat in het leven geroepen. In december gaan we van start. De boodschap is alvast helder: niks doen, is geen optie!