Skip to Content

Verzekeren van mensen met ADHD

Op deze pagina is ook content beschikbaar exclusief voor leden Log in voor toegang of vraag account aan.

Hij speelde, onbedoeld, de hoofdrol tijdens een expertmeeting over het verzekeren van mensen met ADHD en andere veelvoorkomende psychische aandoeningen. Marcel Ruwers, directeur van een werving- en selectiebureau, was en is op zoek naar een arbeidsongeschiktheidsverzekering. Ruwers heeft ADHD en schreef een brief naar Radar.

De expertmeeting op dinsdag 10 februari, georganiseerd door Impuls & Woortblind en het Verbond en met name bedoeld voor medisch acceptanten en adviseurs, had één belangrijk doel: kennisuitwisseling. Namens de wetenschap spraken Rob Pereira (ADHD), prof. dr. Robert Schoevers (Depressie) en prof. dr. Ralph Kupka (Bipolaire stoornissen). Namens verzekeraars kwamen Robert Kneepkens (Achmea) en Eric Groenewegen (Nationale Nederlanden) aan het woord. En namens de consumenten en zelfstandigen Marcel Ruwers.

Boos
Ruwers heeft bij meerdere verzekeraars aangeklopt voordat hij een brief naar Radar schreef. “Natuurlijk was ik boos. Ik heb mijn best gedaan om een arbeidsongeschiktheidsverzekering te vinden die bij me past. Ik heb ook een adviseur in de arm genomen, maar kreeg overal te horen dat ik niet werd geaccepteerd. Dat vond ik overtrokken. Ik functioneer prima, run sinds drie jaar een bureau en zoek alleen een stukje zekerheid.”

Dialoog
Nog steeds is hij op zoek naar een verzekeringsdekking, maar boos is hij allang niet meer. Na de expertmeeting merkt Ruwers op “meer dan tevreden te zijn”. “Als ik eraan kan bijdragen dat er een dialoog op gang komt tussen de wetenschap, verzekeraars en consumenten ben ik al blij.”

Een goed begin
Tijdens de expertmeeting heeft hij van de diverse sprekers al begrepen dat verzekeraars in de loop der jaren verzekeringsoplossingen hebben verzonnen voor HIV, mensen met FH (Familiaire hypercholesterolemie) en borst- en eierstokkanker. “Ik bespeur bij de bedrijfstak de bereidwilligheid om ADHD’ers en mensen met depressies en bipolaire stoornissen te verzekeren, maar hoor ook steeds de redenen waarom het zo lastig is. Wanneer kan het nou wel? Wat is nodig? De behoefte aan informatie is groot, bij verzekeraars, maar ook bij mij.”

En zo had Ruwers de kern van de middag te pakken. Of, zoals Erno Kleijnenberg (voorzitter van de Commissie Medisch-Ethische Zaken) concludeerde: “We hebben de dialoog gevonden. Het begin is er.”


Was dit nuttig?